Benim için seramik yalnızca bir üretim biçimi değil; doğayla, sabırla ve sezgiyle kurulan derin bir bağ. Her parçada toprağın kadim hafızasını, ateşin dönüştürücü gücünü ve insan ruhunun izini arıyorum.
Atölyem, sessizliğin ilhamla buluştuğu bir alan. Toprak, su, hava ve ateş — dört elementin dansı, ellerimde şekil buluyor. Her seramik parça, doğadan alınmış bir nefes gibi: Bir yaprak, bir kozalak, bir tanrıça…
Çamurla geçen zaman, benim için bir tür içsel dönüşüm. Her çatlak, bilinçli bir iz. Her pürüz, özgünlüğün ve doğallığın kabulü.
Bu yolculukta amacım sadece estetik objeler yaratmak değil; hikâyeler anlatan, dokunulduğunda hissedilen, ruh taşıyan eserler ortaya koymak.
— Pelin